'ജാലകത്തിന്റെ സ്ഫടികത്തില് തട്ടി കുരുവി നിമിഷങ്ങളോളം അതിന്മേല് പറ്റിപ്പിടിച്ചിരുന്നു. കുരുവിയുടെ നെഞ്ചില്നിന്നും രക്തം വാര്ന്ന് സ്ഫടികത്തിന്മേല് പടര്ന്നു. ഇന്ന് എന്റെ രക്തം ഈ കടലാസിലേക്കു വാര്ന്നു വീഴട്ടെ. ആ രക്തംകൊണ്ട് ഞാന് എഴുതട്ടെ. ഭാവിയുടെ ഭാരമില്ലാത്ത ഒരാള്ക്കുമാത്രം എഴുതാന് കഴിയുന്നവിധത്തില്, ഓരോ വാക്കും ഒരനുരഞ്ഞ്ജനമാക്കി ഞാനെഴുതട്ടെ. ഞാനിതിനെ കവിത എന്നു വിളിക്കാനിഷ്ടപ്പെടുന്നു. എന്റെ ഉളളില് സുന്ദരമായ ഒരു പ്രക്ഷുബ്ധത സൃഷ്ടിച്ചിട്ട്, മുകള്പ്പരപ്പിലേക്കുയര്ന്നുവന്ന് ഗദ്യമെന്ന താരതമ്യേന ദൃഢതരമായ രൂപത്തില് ഒതുങ്ങുമ്പോള് വാക്കുകള്ക്ക് അവയുടെ സംഗീതം നഷ്ടപ്പെട്ടു പോകുന്നുവെങ്കിലും ഇതിനെ കവിത എന്നു വിളിക്കാന് ഞാന് ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു. ഇതെഴുതാനുളള കഴിവുണ്ടാകണമെന്ന് എല്ലാക്കാലത്തും ഞാന് ആഗ്രഹിച്ചു പോന്നു......'